DZIEŃ DZIECKA cz.3 Zwiedzamy centrum Poznania

Po wszelkich doznaniach wzrokowych jak i smakowych u Czary Mary, bardzo zgłodnieliśmy, dlatego też z jęzorem po kostki szukaliśmy czegoś pysznego, nietuzinkowego tym bardziej, że nastała pora obiadowa a hot dog-i jakie zaserwowało nam ZOO, brzdękły nam tylko z wielkim echem ;D

Snując się, więc po Starym Rynku przez deptak po różnie różniste uliczki dotarliśmy

do Restauracji Olivio

Zamarzyła mi się pizza... Duża, obrzydliwie pyszna, z mnóstwem składników... 

Nie mogło zabraknąć sosu czosnkowego oczywiście :P

Obsługa bardzo miła, wystrój przepiękny....

Ale!

Na nasze mega puste żołądki....

To co ukazało się naszym oczom to nie wiem czy mieliśmy się śmiać czy płakać :P

Capriciosa (czy jakoś tak)

Na niemożliwie cienkim cieście... Wróć.... Macy! 

Zaserwowano nam dodatki pieczarki, oregano, sos pomidorowy i ser..

W smaku?! Pyszne... Treściwe? Ani trochę :P

Mierzyłam grubość ciasta okiem... Max 3-4 minimetry 

Po niesłychanie sytym obiedzie i zaskoczeniu moim stóp wyruszyliśmy dalej :D

Stary Browar ;)

Liczyłam na pamiątki i piwo everywhere, a tu takie zaskoczenie ;)

Pięknie, rekreacyjnie, leżakowanie, piknikowanie, muzykowanie, zapragnęłam zostać na długo dłużej ;)

Norbercik poczuł się wolny jak ptak ;) 

Nawet laski do niego lgnęły, nie zwracając na moje baczne oko matki :D

Nie mogłam się powstrzymać... Samoloty... Marzenie od dziecka, spełnione z biegiem czasu starzenia, mimo to niekończące się plany wypadu zagranicznego na dłużej w przyszłości...

Stary Browar od wewnętrznej strony ;)

i mój garb :P

Rewelacyjna krewetka ;) 

Widok z windy ;)

Wracając do samochodu ze łzami w oczach wywołany bólem stóp, bo koturny i w ogóle wszystkie wysokie obuwie to najgorsze pod słońcem "środki transportu" do spacerowania dłużej niż 3h...

Trafiliśmy na fantastyczną fontannę z nieopodal placem zabaw 

Norbercik dobre serce dokarmiał gołębie, 

taaakie wychudzone były to się nimi zaopiekował odpowiednio ;)

Zachwycony psią podobizną... 

Jako jedyny czworonóg, który nie uciekł, gdy synuś poznawał całą jego budowę ;) 

Oczko, nosek, ucho ;)

Radość bezcenna ;)

Przepiękna strefa, niesłychanie zadbana oraz ten szum wody, działa dla mnie niebywale kojąco to jedno z takich miejsc, w których byłabym częstym gościem, gdybym mieszkała w Poznaniu...

Z wielu atrakcji na placu zabaw, największym faworytem stał się jednak konik hopek ;)

Za nic nie chciał wracać do domu ;)

Podsumowując..

Wyprawa do Poznania była niewiarygodnie intensywna a wspomnienia zagoszczą nam w pamięci na lata. Z pewnością dla nas rodziców spędzony czas nie był zmarnowaną chwilą, a raczej pozytywnym doświadczeniem budowania więzi żona - mąż, mąż - żona, rodzic - dziecko, dziecko - rodzic :P

 Mamy świadomość, że za wiele (o ile w ogóle coś) Norbert nie wyniósł z wycieczki, mimo wszystko ślepo wierzę, że odcisnęło na nim jakiekolwiek piętno... Naiwne takie ;D

Moje stopy tą katorżniczą wyprawę będą pamiętać na bardzo długo... Regenerują się do tej pory.. :P