Lekki kryzys twórczy...

Muszę zacząć wierzyć w siebie, wierzyć, że pomimo tych gór jakie wyżyna mi życie, będę w stanie osiągnąć wszystko co chcę ;)

Przeraża mnie to, że nawet czasem małe porażki wywołują we mnie odpływ sił witalnych oraz chęć do tworzenia czegoś nowego... Jak się mi nie dziwić jeśli cały czas inwestujesz, a odzew znikomy?!


 Ja wiem, że od samego marudzenia nic się nie osiągnie, że wszystko co może przynieść obwite plony rodzi się w nieustannej pracy i szczerym oddaniu... Tylko, że ciągłe kłody rzucane pod nogi odbierają całą wiarę i chęci... A do tego jeszcze ta cholerna cierpliwość, a raczej jej brak oraz zwyczajnie nadpobudliwy typ charakteru niczym w gorącej wodzie kąpana, powodują, że iskierka czasem przygasa...

Dodatkowym obciążeniem jest również fakt, że każdy kolejny pomysł czy możliwość wypromowania się nieustannie jest negowany przez męża, który zamiast wspierać to jeszcze zasiewa wątpliwości i mój optymizm jest często gładzony przez jego pesymizm. 

Ja wiem, że "artysta" choć to zbyt duże słowo jak na moje możliwości, ale wracając...

 Wielu twórców, robi coś dla siebie, aby swoje pomysły realizować, aby oddawać się swojemu hobby, aby poprzez praktykę osiągać kolejne stopnie swojej piramidy doświadczenia, a w efekcie przyszłego sukcesu, tylko, że jeśli nie ma za wielu zainteresowanych to nawet największe pochwały już nie motywują tak bardzo, jak tabuny chętnych kupujących twoje dzieło.

Dlaczego? Moim zdaniem, dlatego, że dobrze wykonana praca zawsze cieszy oko twórcy, jednak chęć posiadania przez osoby trzecie, bardziej nakręca do działania, rozwija wyobraźnię, rzuca spojrzenie w innym świetle, a takie bodźce sprawiają, że autorzy stają się z każdą kolejną rzeczą bardziej kreatywni, a ich umiejętności bliżej perfekcji ;)